Apologetics and Faith: Guide To The Truth

Introduction Liturgy, in its broadest sense, is the official public worship of the Church. It is through the liturgy that the faithful participate in the mystery of Christ, especially in the sacraments. However, there's an aspect of liturgy that often goes unnoticed but is crucial for a vibrant Christian life: practical liturgy. This concept goes beyond the formal structure of worship and connects the liturgical celebrations with our daily lives. Practical liturgy emphasizes how we live out the grace we receive in the sacraments and apply the teachings of the Church in our everyday actions. What is Practical Liturgy? Practical liturgy refers to the lived experience of the liturgy outside the church walls. It is how the celebration of the Eucharist, the sacraments, and the liturgical seasons influence our daily decisions, relationships, and actions. It's about making the liturgy a lived reality, where the sacredness of worship flows into every aspect of our lives. This concept i

"And so you must be vigilant, because you do not know the day or the hour." - Matthew 25:13 In the Gospel of Matthew 25:1-13, Jesus tells the parable of the ten virgins waiting for the bridegroom. Five of them were wise, and five were unprepared. The wise ones brought enough oil for their lamps, while the others ran out. When the bridegroom arrived at an unexpected hour, those without oil were left scrambling, and it was too late for them to enter the wedding feast. The lesson of this parable is clear: we do not know the exact time of the Lord's coming, so we must always be ready. But instead of worrying or being anxious, this readiness should bring us peace and joy. Being ready does not mean we are always anxious or fearful, but that we are happy and content in our relationship with God, knowing that whatever happens, He is with us. The "watchfulness" that Jesus speaks of is a reminder to keep our lamps burning—not to wear us out, but to show the light of our f

Martyrdom of St. John the Baptist Gospel: Mark 6:17-29 In the Gospel of Mark, we witness the story of the death of St. John the Baptist at the hands of King Herod. This narrative presents a profound conflict—a struggle between truth and falsehood, between good and evil. John the Baptist is a portrait of courage and steadfastness in the face of lies and wickedness. He was unafraid to speak out against the wrongdoings of Herod and Herodias, even at the cost of his life. The first lesson we can draw from this story is the importance of standing firm in the truth. It is easy to turn a blind eye and remain silent when the truth is being suppressed, but a true follower of Christ is called to stand up against evil. John the Baptist stood firm even though he knew it might cost him his life. Our commitment to the truth should be the same in our own time. In the face of challenges—corruption, lies, false teachings, and immoral living—we are called to be the light and salt of the world. Secondly,

  Many Protestant sects strongly oppose the doctrine of the Immaculate Conception of the Blessed Virgin Mary. One of the primary reasons for their objection is the supposed lack of direct biblical evidence stating that Mary was conceived without the stain of original sin. Their main arguments often rely on the following scripture passages: 1. Romans 3:23 - "For all have sinned and fall short of the glory of God." According to them, this verse declares that no one is exempt—everyone, including Mary, has sinned and is in need of salvation. 2. Luke 1:47 - "And my spirit rejoices in God my Savior." Protestants use this statement by Mary to argue that she herself acknowledged her need for salvation, implying that she could not have been conceived without sin. Catholic Defense of the Doctrine of the Immaculate Conception These arguments, while seemingly reasonable at first glance, are based on a misunderstanding and a limited reading of the whole of Scripture and Traditio

  "At sinasabi ko sa iyo, na ikaw ay Pedro, at sa ibabaw ng batong ito ay itatayo ko ang aking iglesia; at ang mga pintuan ng Hades ay hindi magsisipanaig laban sa kanya. Ibibigay ko sa iyo ang mga susi ng kaharian ng langit; at anomang iyong talian sa lupa ay tatalian sa langit; at anomang iyong kalagan sa lupa ay kakalagan sa langit." - (Mateo 16:18-19) Ang mga salitang ito ng ating Panginoong Hesukristo ay hindi simpleng retorika lamang; ito ay isang mapanghamong deklarasyon ng kanyang plano para sa kanyang Simbahan—isang Simbahan na hindi magagapi ng anumang kapangyarihan, kahit na ng kamatayan. Sa mga talatang ito, malinaw na ipinahayag ni Kristo ang pundasyon ng kanyang Simbahan: isang institusyong hindi kailanman magigiba, magwawakas, o magtatakwil ng kanyang mga turo. Ang Iglesia Katolika, bilang ang Simbahang itinatag ni Kristo, ay nagdadala ng awtoridad na direktang nagmumula kay Kristo mismo. Ang Iglesia Katolika Bilang Batong Hindi Matitinag Sa kontekstong pang-ka

 💫✨ Pagtanggap o Pagtalikod ✨💫 ✨"Sumagot si Simon Pedro, “Panginoon, kanino pa po kami pupunta? Nasa inyo ang mga salitang nagbibigay ng buhay na walang hanggan." - Juan 6:68✨ #Eukaristiya #Pananampalataya #Pagtitiwala #SakramentongBuhay #PagsunodKayCristo #TinapayNgBuhay #Pagninilay #KatotohanangDiMatitinag

  💫✨In every leap of faith, there's a promise of something greater ✨💫

Sa ating pag-alaala sa Pagiging Reyna ni Maria tayo’y binibigyan ng pagkakataon na magnilay sa isang malalim na misteryo ng ating pananampalataya: ang pagkilala kay Maria bilang Reyna ng Langit at Lupa. Marami ang nagugulat sa pahayag na ito, partikular na ang mga hindi Katoliko, na minsang nagsasabing ito’y labis o walang batayan sa Bibliya. Ngunit ang katotohanan, ang karangalang ito ay hindi lamang isang tradisyon na walang laman; ito’y may ugat sa kasulatan, teolohiya, at pagkilala sa dakilang papel ni Maria sa plano ng Diyos para sa kaligtasan ng sangkatauhan. Ang Papel ni Maria sa Plano ng Kaligtasan Ang pagkilala kay Maria bilang Reyna ay hindi nagsisimula sa kanya, kundi sa kanyang Anak na si Hesus. Si Hesus ay Hari, hindi lamang dahil Siya’y Diyos, kundi dahil Siya’y mula sa lahi ni David, isang hari na pinangakuan ng Diyos na ang kanyang kaharian ay magpapatuloy magpakailanman (2 Samuel 7:16). Sa sinaunang Israel, ang ina ng hari—ang “Gebirah” o Reyna Ina—ay may natatanging k

  Sa loob ng maraming siglo, ang Simbahang Katoliko ay naging tagapag-ingat ng mga banal na tradisyon at aral na nakaugat pa sa panahon ng mga apostol. Isa sa mga doktrinang itinatangi at pinahahalagahan ng Simbahan ay ang Proto-Evangelium, o ang "Unang Pahayag ng Mabuting Balita," na matatagpuan sa Genesis 3:15: “Kayo ng babae’y aking pag-aawayin, Binhi mo’t binhi niya’y lagi kong paglalabanin. Ang binhi niya ang dudurog sa iyong ulo, at sa sakong niya’y ikaw ang tutuklaw.” (Gen 3:15, MBB) 1. Ang Kahulugan ng Proto-Evangelium sa Konteksto ng Kasalanan at Kaligtasan Ang Proto-Evangelium ay isang mahalagang pahayag ng Diyos sa unang bahagi pa lamang ng Kasulatan. Matapos magkasala si Adan at Eba, agad na inihayag ng Diyos ang plano ng kaligtasan. Ang “babae” na tinutukoy ay walang iba kundi si Maria, ang Ina ng Tagapagligtas, at ang “binhi” ay si Jesu-Kristo, na sa huli ay tatalo sa kasamaan at magdadala ng kaligtasan sa sangkatauhan. Para sa mga Protestante, ang Genesis 3:15

Isa sa mga pangunahing doktrina ng Protestantismo ay ang teorya ng “Sola Scriptura”, na nagsasabing ang Bibliya lamang ang dapat maging batayan ng pananampalataya at pamumuhay ng isang Kristiyano. Para sa mga naniniwala dito, anumang paniniwala o gawi na hindi direktang nakasaad sa Bibliya ay dapat itakwil. Ngunit bilang mga Katoliko, alam natin na ang pananampalataya ay higit pa sa simpleng pagbasa ng kasulatan. Ito’y isang buhay na relasyon sa Diyos na pinagyayaman sa pamamagitan ng Banal na Tradisyon at ng awtoridad ng Simbahan (Magisterium). Ngayon, tatalakayin natin kung bakit ang teorya ng Sola Scriptura ay hindi lamang kulang kundi labis na mapanganib kung ito’y ipipilit bilang tanging batayan ng pananampalataya. 1. Wala sa Bibliya ang Sola Scriptura Isa sa mga pangunahing argumento laban sa Sola Scriptura ay ang simpleng katotohanan na hindi ito itinuturo ng Bibliya mismo. Wala kang mababasa sa anumang bahagi ng Kasulatan na sinasabing ang Bibliya lamang ang tanging awtoridad n

Maraming beses nang pinupuna at tinutuligsa ng ibang relihiyon ang mga Katoliko dahil daw sa paggamit ng mga rebulto at imahen sa pagsamba. Isa sa kanilang pangunahing argumento ay ang pagsasabing ang paggamit ng mga rebulto ay katumbas ng pagsamba sa mga ito, na isang uri ng idolatriya. Madalas nilang ginagamit ang mga talata mula sa Exodo 20:1-5 upang suportahan ang kanilang paratang. Subalit, mahalagang maunawaan ang tunay na kahulugan ng mga talatang ito sa konteksto ng buong Kasulatan at sa tradisyon ng Simbahang Katoliko. Ano nga ba ang isinasaad ng Exodo 20:1-5? “Ang lahat ng ito’y sinabi ng Diyos: “Ako si Yahweh, ang iyong Diyos na naglabas sa iyo sa Egipto at nagpalaya sa iyo mula sa pagkaalipin. “Huwag kang sasamba sa ibang diyos, maliban sa akin. “Huwag kang gagawa ng imahen ng anumang nilalang na nasa langit, nasa lupa, o nasa tubig upang sambahin. Huwag mo silang yuyukuran ni sasambahin sapagkat akong si Yahweh na iyong Diyos ay mapanibughuing Diyos. Ang kasalanan ng mga

  Ang Antanda ng Krus (Sign of the Cross) ay isang mahalagang bahagi ng buhay ng bawat Katoliko. Gayunpaman, may mga protestanteng sekta, , na tumutuligsa rito, sinasabing ito raw ay tanda ng halimaw na binabanggit sa Pahayag 13:11-18. Nararapat na bigyang-linaw natin ang mga maling akusasyong ito sa pamamagitan ng pagsusuri ng mga talata sa Bibliya at ang turo ng Simbahang Katoliko, partikular sa Katesismo. Ang Antanda ng Krus sa Bibliya Ang tradisyon ng paggamit ng krus ay mayroong matibay na pundasyon sa Banal na Kasulatan. Sa Mateo 28:19, si Jesus ay nagbigay ng tagubilin sa Kanyang mga alagad: “Humayo kayo at gawin ninyong alagad ang lahat ng bansa, bautismuhan ninyo sila sa ngalan ng Ama, at ng Anak, at ng Espiritu Santo.” Ang pagbinyag sa pangalan ng Santisima Trinidad ay makikita sa akto ng Antanda ng Krus, na ating ginagawa sa ngalan ng Ama, Anak, at Espiritu Santo. Bukod dito, sa Efeso 1:13, ipinapaliwanag ni San Pablo na ang mga mananampalataya ay natatakan ng Banal na Espir